حكايات تماف ايرينى عن الاباء السواح
الاباء السواح
بيبقوا على درجة روحانية عالية , وكل واحد فى حاله وله عمله ومفيش حد منهم بينشغل بغيره , وهم بيحسوا بينا وإحنا عايشين بصلواتهم , والسواح يتواجدوا باستمرار فى الاماكن اللى فيها محبة .
صفاتهم
السواح اصلا ناس بسطاء عندهم نقاوة وطيبة , اغلبهم غير متعلمين من اصحاب الحرف : بنائين , تجار , صناع , معظمهم علمانيين عايشين متبتلين , فيهم كام واحد اجانب , البنات عندهم قليلين خالص , احيانا يروحوا يشفوا المرضى , لكن اساسا خدمتهم مركزة فى الصلاة والتسبيح واللى بيروحوا السياحة بيكونوا بيحبوا ربنا من كل قلوبهم وقلبهم نقى مش بيشكوا فى حد ومابيفكروش فى الاساءة ويحبوا اللى اساء اليهم , يعنى يحبوا الكل وعندهم محبة كبيرة لربنا وللناس وهى دى الوصية اللى بتوصلنا .
بصراحة المحبة هى اللى تعطينا استنارة روحية ودى اللى بتفرح قلب ؤبنا يسوع المسيح : محبتنا لبعض وان الواحد يبدى غيره على نفسه فى كل حاجة , ويعمل اى عمل فى انكار ذات وصمت ويبقى فرحان , هو ده اللى يوصلنا , طبعا مع العمل بالوصايا .
ملابسهم
احيانا يلبسوا اسود بس لونه مجرب .. يروحوا لتاجر قماش تقى ويصلوا فى المحل ويباركوه وياخدوا فضلات القماش , علشان كده نلاقى واحد لابس قماش دمور واخر لابس قماش مخطط وتالت لابس للركبة لانهم مابياخدوش توب كامل , بياخدوا بواقى القماش فقط , اللى يلاقوه قدامهم - اى فضلة – وبيكونوا عاملين صلبان صغيرة بسيطة من افرع الزيتون ويحطوها بركة فى المحل .
لما يكونوا عايزين بذور يزرعوها , يروحوا لتاجر بذور تقى بيحب ربنا , ياخدوا من عنده حفنة بذور ويحطوا مكانها صليب , لان ماعندهمش فلوس .
اكلهم
بياكلوا مرة واحدة فى اليوم , من الساعة التاسعة للساعة التاسعة
شغلهم
كل واحد منهم ماسك عمل , اما القربان , او فى الجنينة اكتر من واحد , فهم مرتبين شغلهم , وفى الزراعة بيزرعوا نخل وخضروات : فجل وجرجير , ويضفروا خوص , يعملوا منه حصيرة يناموا عليها ويتغطوا بيها ( نصفها تحتهم والتانى فوقهم )
اماكنهم مخفية عن العين
نلاقيهم فى مجموعات :-
مجموعة فى جبل الانبا انطونيوس
وفى سمالوط
وفى جبل المحروسة ( محافظة قنا )
ودرونكة باسيوط
وفى جبل اسنا
وفى جبل الشرق بجرجا
وفى جبل الطور وسانت كاترين فى سيناء
وكمان فى صحراء عجيبة بمرسى مطروح
وتقول تماف ايرينى :-
( مرة قالولى تعالى اقعدى معانا 3-4 ساعات فاروحت وانبسطت خالص واعطونى بلحة وصمموا انى اكلها وماشيلهاش فى جيبى , ولما طلبت منهم انى اقعد على طول معاهم قالولى : ماينفعش لانك معروفة وعلشان تختفى ده هايعمل ضجة جامده فى الكنيسة )
بيبنوا بانفسهم مغاير بعيدة عن بعض وكنائس بالحجارة وفيه مجاميع بيسكنوا فى اكواخ من الجريد والطين , كل واحد بيعيش بمفرده فى كوخ , وفيه سور صغير حواليهم زى دير , بس مش مختلطين ببعض , مايعرفوش حاجة عن بعضهم يعنى ده عمل ايه ولا بيشتغل ايه .
صلواتهم
يصلوا صلوات السواعى فى اوقاتها , كل واحد منهم بيصلى التسبحة بمفرده , ولما يحبوا يعملوا مع بعض بيكونوا متفقين , كل مكان فيه كنيسة صغيرة وباب واطى وحوش كبير وفيها ايقونات اثرية .. تصلى فيها المجموعة مرة واحدة كل اسبوع يوم الاحد .. لكن بيتجمعوا فى اسبوع الالام والاعياد فى الكنيسة الكبيرة عند القديس العظيم الانبا انطونيوس , بصلوا ويتناولوا ويقعدوا مع بعض يتكلموا عن ربنا وبعدين يتوزعوا .
منقول للأمانة
الاباء السواح
بيبقوا على درجة روحانية عالية , وكل واحد فى حاله وله عمله ومفيش حد منهم بينشغل بغيره , وهم بيحسوا بينا وإحنا عايشين بصلواتهم , والسواح يتواجدوا باستمرار فى الاماكن اللى فيها محبة .
صفاتهم
السواح اصلا ناس بسطاء عندهم نقاوة وطيبة , اغلبهم غير متعلمين من اصحاب الحرف : بنائين , تجار , صناع , معظمهم علمانيين عايشين متبتلين , فيهم كام واحد اجانب , البنات عندهم قليلين خالص , احيانا يروحوا يشفوا المرضى , لكن اساسا خدمتهم مركزة فى الصلاة والتسبيح واللى بيروحوا السياحة بيكونوا بيحبوا ربنا من كل قلوبهم وقلبهم نقى مش بيشكوا فى حد ومابيفكروش فى الاساءة ويحبوا اللى اساء اليهم , يعنى يحبوا الكل وعندهم محبة كبيرة لربنا وللناس وهى دى الوصية اللى بتوصلنا .
بصراحة المحبة هى اللى تعطينا استنارة روحية ودى اللى بتفرح قلب ؤبنا يسوع المسيح : محبتنا لبعض وان الواحد يبدى غيره على نفسه فى كل حاجة , ويعمل اى عمل فى انكار ذات وصمت ويبقى فرحان , هو ده اللى يوصلنا , طبعا مع العمل بالوصايا .
ملابسهم
احيانا يلبسوا اسود بس لونه مجرب .. يروحوا لتاجر قماش تقى ويصلوا فى المحل ويباركوه وياخدوا فضلات القماش , علشان كده نلاقى واحد لابس قماش دمور واخر لابس قماش مخطط وتالت لابس للركبة لانهم مابياخدوش توب كامل , بياخدوا بواقى القماش فقط , اللى يلاقوه قدامهم - اى فضلة – وبيكونوا عاملين صلبان صغيرة بسيطة من افرع الزيتون ويحطوها بركة فى المحل .
لما يكونوا عايزين بذور يزرعوها , يروحوا لتاجر بذور تقى بيحب ربنا , ياخدوا من عنده حفنة بذور ويحطوا مكانها صليب , لان ماعندهمش فلوس .
اكلهم
بياكلوا مرة واحدة فى اليوم , من الساعة التاسعة للساعة التاسعة
شغلهم
كل واحد منهم ماسك عمل , اما القربان , او فى الجنينة اكتر من واحد , فهم مرتبين شغلهم , وفى الزراعة بيزرعوا نخل وخضروات : فجل وجرجير , ويضفروا خوص , يعملوا منه حصيرة يناموا عليها ويتغطوا بيها ( نصفها تحتهم والتانى فوقهم )
اماكنهم مخفية عن العين
نلاقيهم فى مجموعات :-
مجموعة فى جبل الانبا انطونيوس
وفى سمالوط
وفى جبل المحروسة ( محافظة قنا )
ودرونكة باسيوط
وفى جبل اسنا
وفى جبل الشرق بجرجا
وفى جبل الطور وسانت كاترين فى سيناء
وكمان فى صحراء عجيبة بمرسى مطروح
وتقول تماف ايرينى :-
( مرة قالولى تعالى اقعدى معانا 3-4 ساعات فاروحت وانبسطت خالص واعطونى بلحة وصمموا انى اكلها وماشيلهاش فى جيبى , ولما طلبت منهم انى اقعد على طول معاهم قالولى : ماينفعش لانك معروفة وعلشان تختفى ده هايعمل ضجة جامده فى الكنيسة )
بيبنوا بانفسهم مغاير بعيدة عن بعض وكنائس بالحجارة وفيه مجاميع بيسكنوا فى اكواخ من الجريد والطين , كل واحد بيعيش بمفرده فى كوخ , وفيه سور صغير حواليهم زى دير , بس مش مختلطين ببعض , مايعرفوش حاجة عن بعضهم يعنى ده عمل ايه ولا بيشتغل ايه .
صلواتهم
يصلوا صلوات السواعى فى اوقاتها , كل واحد منهم بيصلى التسبحة بمفرده , ولما يحبوا يعملوا مع بعض بيكونوا متفقين , كل مكان فيه كنيسة صغيرة وباب واطى وحوش كبير وفيها ايقونات اثرية .. تصلى فيها المجموعة مرة واحدة كل اسبوع يوم الاحد .. لكن بيتجمعوا فى اسبوع الالام والاعياد فى الكنيسة الكبيرة عند القديس العظيم الانبا انطونيوس , بصلوا ويتناولوا ويقعدوا مع بعض يتكلموا عن ربنا وبعدين يتوزعوا .
منقول للأمانة
